Wincenty, zwolennik wolnej Bialorusi Died: po 1917 Potencjal bialoruski na terenach okupowanych przez Niemców byl zni­ko­my. Bylo to wynikiem masowego uchodzstwa i mobilizacji. Najwiecej bia­lo­ru­skich dzialaczy pozostalo w Wilnie, a wsród nich Anton i Iwan Luc­kie­wi­czo­wie, Jazep Salawiej, Franciszak Alachnowicz, Alojza Paszkiewicz-Ciot­ka, Waclau Lastouski, Balaslau Paczobka, ks. Uladyslau Taloczka, Win­cen­ty Swiatopelk-Mirski, Juliana Moenke[20]. Skupili sie oni wokól Bia­lo­ru­skie­go Komitetu Pomocy Ofiarom Wojny w Wilnie utworzonego w mar­cu 1915 r. pod kierownictwem najpierw W. Iwanouskiego, a na­step­nie A. Luckiewicza. 19 grudnia 1915 r. czlonkowie organizacji polskich, litewskich, bia­lo­ru­skich i zydowskich zawiazali Konfederacje Wielkiego Ksiestwa Li­tew­skie­go. W wydanym w pieciu jezykach uniwersale wskazano, „by ziemie li­tew­skie i bialoruskie ongis w sklad Wielkiego Ksiestwa Litewskiego wcho­dza­ce, a obecnie przez wojska niemieckie zajete, stanowily przy nowych wa­run­kach historycznych nierozerwalna calosc na zasadzie usamodzielnienia Lit­wy i Bialorusi w postaci jednostki panstwowej z zagwarantowaniem pel­ni praw wszystkim narodowosciom, pomienione terytorium za­miesz­ku­ja­cym”[21]. Konfederacja rozpadla sie wiosna 1917 r., kiedy za zgoda Niem­ców utworzona zostala Litewska Rada Zaufania

Generated by GreatFamily 1.1 - FREEWARE